Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο: Χαρακτηριστική περίπτωση «δωρεάς» δημόσιου οργανισμού
Της Νάγιας Νικολάου, μέλους Διοικητικού Συμβουλίου Συλλόγου Εργαζομένων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο: Το πόρισμα για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο προ δεκαημέρου δεν άφησε κανέναν έκπληκτο. Ίσως μια αίσθηση ότι με τόσα σκάνδαλα που σκάνε τα περισσότερα θα ξεχαστούν και δεν θα λογοδοτήσει κανένας, αλλά και την καχυποψία για το σύνολο του τραπεζικού συστήματος, το οποίο εξυπηρετεί ημέτερους και κολλητούς. Το ρόλο της παίζει και η συντονισμένη προπαγάνδα κυβέρνησης, ΜΜΕ και τραπεζιτών για το πόσο κακό είναι το δημόσιο, πόσο λαμόγια είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά και πόσο καλά λειτουργεί ο ιδιωτικός τομέας. Το πρόβλημα όμως με το ΤΤ είναι ότι ήταν δημόσιο πιστωτικό ίδρυμα ή ότι άρχισε να λειτουργεί με τους κανόνες της αγοράς όπως και οι υπόλοιπες τράπεζες;
Η απαξίωσή του ξεκινάει από το 2002 (Ν. 3082/2002), δηλαδή από τη μετατροπή του από δημόσια υπηρεσία σε ανώνυμη εταιρία και την επέκταση των εργασιών του στη λιανική τραπεζική και όχι όπως ψευδώς λέει ο κ. Προβόπουλος το 2006. Το 2006 παίρνει άδεια λειτουργίας πιστωτικού ιδρύματος και γίνεται η εισαγωγή του στο Χρηματιστήριο. Μέχρι το 2002 και για εκατό περίπου χρόνια, ήταν ένα δημόσιο πιστωτικό ίδρυμα ειδικού σκοπού, που δεχόταν καταθέσεις και έδινε μόνο δάνεια σε δημοσίους υπαλλήλους με παρακράτηση της δόσης τους από τη μισθοδοσία τους, τα έσοδα της οποίας κατευθυνόντουσαν αποκλειστικά στο δημόσιο μεταξύ άλλων για χρηματοδότηση μεγάλων αναπτυξιακών έργων, χωρίς την ύπαρξη κινδύνων (πιστωτικού, συναλλαγματικού κλπ) που δημιουργούνται από τη λειτουργία των εμπορικών τραπεζών.
Προβόπουλος: Μάτια ερμητικά κλειστά
Τη διετία 2008 – 2009 το ΤΤ εξαγοράζει το 50% της εταιρίας Bestline (εταιρία του ομίλου Δέμκο του Κοντομηνά) έναντι 19 εκατ. ευρώ και γίνεται θυγατρική εταιρία πιστωτικών καρτών του ΤΤ και παράλληλα χορηγεί ομολογιακά δάνεια σε εταιρίες του Κοντομηνά ύψους 102 εκατ. ευρώ.
Το 2009 χορηγεί 2 ομολογιακά δάνεια στη C&C, εταιρία του Γριβέα, 19 εκατ. με την οποία ιδρύει από κοινού την θυγατρική εταιρία PBGI για την «πράσινη ανάπτυξη» (εγκατάσταση φωτοβολταϊκών). Τον Οκτώβριο του 2009 χορηγεί ομολογιακό δάνειο στην Alapis του Λαυρεντιάδη, αφού είχε προηγηθεί κοινοπρακτικό 640 εκατ. από 13 τράπεζες.
Δύο μόλις μήνες μετά ο Λαυρεντιάδης εξαγοράζει το 31% της Proton και ένα χρόνο μετά την άδεια λειτουργίας που ενέκρινε η ΤτΕ, η Proton τίθεται υπό ειδική εκκαθάριση. Παρεμπιπτόντως, το 2008 αναλαμβάνει διοικητής της ΤτΕ ο κ. Προβόπουλος.
Πώς απαγόρευσε η ΤτΕ στο ΤΤ να χορηγεί επιχειρηματικά δάνειά σε επισφαλείς πελάτες (δήλωση Προβόπουλου 16.01.2014), ενώ αυτό συνέχισε να δίνει και μετά τον Απρίλιο του 2009, και πώς δόθηκε άδεια σε μια τράπεζα που κατέρρευσε ένα χρόνο μετά; Περίπου έτσι όμως δίνονταν και δίνονται τα θαλασσοδάνεια από το σύνολο των τραπεζών. Ποιος ήταν ο εποπτικός ρόλος της ΤτΕ όλα αυτά τα χρόνια;
Εκτός όμως από την ΤτΕ και γενικά τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που όριζαν τη διοίκηση του ΤΤ , τον Φεβρουάριο του 2009 τοποθετείται επίτροπος στο ΤΤ βάσει του Ν3728/2008 (με τα 28 δις. που δόθηκαν στις τράπεζες). Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών συμμετείχε στο ΔΣ του ΤΤ όπως και στο συμβούλιο εποπτείας υπό την προεδρία του υπουργού Οικονομικών με τη συμμετοχή της ΤτΕ. Ο επίτροπος θα έπρεπε να κάνει έλεγχο στα βιβλία της τράπεζας και στις αποφάσεις του ΔΣ στο οποίο συμμετείχε και να ενημερώνει τον προϊστάμενο του, δηλαδή τον υπουργό Οικονομικών.
Το ΤΤ φορτώνεται αμαρτίες άλλων
Το 2010 καταρρέει η Ασπίς του Ψωμιάδη και το ΤΤ αρχικά πληρώνει 30 εκατ. ευρώ για να αγοράσει το 33%, ενώ η ΤτΕ τον Δεκέμβριο του 2011 αποφασίζει να ενσωματώσει την Aspis Bank στο ΤΤ. Και δεν φτάνει που έσωσε μια χρεοκοπημένη τράπεζα, δύο χρόνια μετά το ΤΤ χαρίζεται στην Eurobank, δηλαδή την τράπεζα που δεν κατάφερε να ανακεφαλαιοποιηθεί μόνη της και προηγουμένως δεν είχε περάσει τα stress test, για να τη σώσει έστω και προσωρινά, αφού μεσολάβησε το σπάσιμο του σε «καλή» και «κακή» τράπεζα με όλα τα παραπάνω δάνεια να πάνε στην «κακή» τράπεζα (υπό εκκαθάριση). Δηλαδή, για να τα πληρώσει ο φορολογούμενος. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει με την Τράπεζα Κρήτης του Κοσκωτά, την Aspis Bank και την Proton. Φυσικά, πριν το σπάσιμο προηγήθηκε η δήλωση του υπουργού και της ΤτΕ περί μη βιωσιμότητας, σε αντίθεση με τη Eurobank που κρίθηκε βιώσιμη με πολλαπλάσιες επισφάλειες.
Αυτό περίπου γίνεται τα τελευταία είκοσι χρόνια με τις δημόσιες επιχειρήσεις. Μετατρέπονται σε ανώνυμες εταιρίες, εισάγονται στο Χρηματιστήριο, ξεζουμίζονται από τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες με κάθε τρόπο σε απόλυτη συμπαιγνία με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ/ΝΔ και τους εποπτικούς φορείς/ανεξάρτητες αρχές, που διορίζονται από τις ίδιες τις κυβερνήσεις. Στη συνέχεια οι ζημιές από το ξεζούμισμα μεταφέρονται στο δημόσιο και οι δημόσιες επιχειρήσεις χαρίζονται στους ιδιώτες. Το δημόσιο μονοπώλιο γίνεται ελεύθερη αγορά και καταλήγει ιδιωτικό μονοπώλιο ή καρτέλ. Έτσι κάπως θα γίνει και με τις τράπεζες.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη εφημερίδα «Η Εποχή».
