Πρετεντέρης: Δημόσιοι υπάλληλοι και… άνεργοι είναι απροσάσμοστοι
Δεν είναι μόνο ο «έρωτας και ο βήχας» που δεν κρύβονται αλλά και ορισμένα είδη ανίατου πολιτικού κομπλεξισμού που βγάζουν ορισμένοι αμαυρώνοντας και απαξιώνοντας, ταυτόχρονα, ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Στην προκειμένη, περί του Πρετεντέρη ο λόγος…
Ο κ. Γιάννης Πρετεντέρης δεν χάνει ευκαιρία, ειδικά τον καιρό των μνημονίων, να δείχνει ότι είναι καυτός αντιαριστερός, όσο δεν παίρνει. Η αρθρογραφία του το αποδεικνύει περίτρανα. Ο φιλό – μνημονιακός παρουσιαστής του Mega και «αγαπημένο» παιδί του ΔΟΛ, με το άρθρο του στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής, 8 Ιουνίου, το επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά.
Επιχείρησε ο αρθρογράφος του ΔΟΛ, λοιπόν, να απαξιώσει όχι μόνο το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Εβαλε στο «στόχαστρο» την Αριστερά, μέσω Κουμουνδούρου, και μέσα από τη δική του ανάλυση έφτασε να χλευάζει, μεταξύ άλλων, τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ανέργους. Τα αποσπάσματα από το άρθρο του κ. Πρετεντέρη, το οποίο έρχεται να ενισχύσει όσους λένε ότι πάσχει από «αριστεροφοβία» για χάρη του εκδοτικού και επιχειρηματικού συστήματος το οποίο υπερασπίζεται σταθερά, σε όλη του την καριέρα (η αλήθεια είναι ότι σε αυτό τα καταφέρνει καλά) είναι χαρακτηριστικά:
«Πολύ φοβούμαι ότι οι μύθοι στην πολιτική υπάρχουν κυρίως για να καταρρίπτονται (…) Τι μας έλεγαν ως τώρα και κυρίως μετά το 2012; Ότι η Αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνουν να συγκεντρώσουν και να εκφράσουν τα δυναμικότερα και παραγωγικότερα στρώματα της κοινωνίας από τα οποία αντλούν τον πολιτικό τους δυναμισμό (…) τι αποδεικνύεται τώρα; Ότι όλο το επιχείρημα δεν ήταν παρά ένα παραμύθι. Τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Μαΐου ψήφισαν:
- Το 43,5% των μισθωτών του δημόσιου τομέα (σημ: κ. Πρετεντέρη είναι «λειτουργοί» όχι μισθωτοί – οι μισθωτοί είναι όρος μόνο για τον ιδιωτικό τομέα)
- Το 36,3% των ανέργων.
- Το 28,3% των νοικοκυριών.
(Χρ. Βερναδάκης …)
(…)
Ετσι η περίφημη Αριστερά των “δυναμικών και παραγωγικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας” δεν είναι παρά μια παράταξη δημοσίων υπαλλήλων που φοβούνται για τη θέση τους, ανέργων που έχουν βρεθεί εκτός παραγωγικής διαδικασίας και των μανάδων ή των συζύγων τους. Με άλλα λόγια, δεν εκφράζει τους πολίτες που προσδοκούν ένα καλύτερο αύριο (…)
Εκφράζει ψηφοφόρους που έχουν συντριβεί από το φόβο, την ανασφάλεια, την αδυναμία προσαρμογής και παραμένουν προσκολλημένοι σε ένα καλύτερο παρελθόν».
Τι εννοεί ο ποιητής;
Χωρίς πολλές πολλές αναλύσεις επί του περιεχομένου του άρθρου, μόνο ένα ερώτημα: Ο «ποιητής» κατά τον τρόπο που αναφέρεται στους ανέργους, οι οποίοι όντως είναι όπως λέει τμήμα του παραγωγικού δυναμικού που «πέταξαν» εκτός αγοράς εργασίας τα μνημόνια, τους θεωρεί «ξεγραμμένους»; Τους δημοσίους υπαλλήλους, στο σύνολο τους, τους θεωρεί για «πέταμα»; Οι μανάδες και οι σύζυγοι είναι «νεκρό κομμάτι» της κοινωνίας; Μήπως ο κ. Πρετεντέρης τα «θυσιάζει» όλα για χάρη του μνημονίου και ό,τι αυτό εκπροσωπεί;
