ΜΑΤ στις καθαρίστριες, «χάδια» στον Παπακωνσταντίνου – Γιατί μεγαλώνει το «φίδι»;
Η επικαιρότητα των τελευταίων δύο εικοσιτετράωρων είχε δύο κεντρικές ειδήσεις: Μια που απασχόλησε, κάπως, τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης με τις καθαρίστριες να «τρώνε πόρτα» στον Άρειο Πάγο και «ξύλο» έξω από το υπουργείο Οικονομικών από τα ΜΑΤ και μια άλλη η οποία επιχειρήθηκε να περάσει –αυτό που λένε απλά- στο «ντούκου» (βλ. απολογία του πρώην υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου στον ειδικό ανακριτή για την υπόθεση με τη λίστα Λαγκάρντ).
Από τη μια πλευρά, το θέμα των καθαριστριών, με δεδομένη και την πίεση του διαδικτύου, απασχόλησε τα συστημικά ΜΜΕ λαμβάνοντας σχετικό τηλεοπτικό χρόνο στα δελτία, μετά: α) από την αποδοχή του αιτήματος το οποίο είχε υποβάλει το υπουργείο Οικονομικών από τον Α.Π. για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που όριζε την επανατοποθέτηση των καθαριστριών και β) την επίθεση που δέχθηκαν από τα ΜΑΤ, με κυβερνητική εντολή, έξω από το υπουργείο Οικονομικών, χθες, Πέμπτη.
Από την άλλη, ένα άλλο θέμα, το οποίο κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί μια από τις κεντρικές ειδήσεις, η απολογία Παπακωνσταντίνου, επιχειρήθηκε να περάσει στα «ψιλά». Τόσο στην προηγούμενη, όσο και σε αυτή την περίπτωση, αν το γεγονός δεν γινόταν γνωστό μέσα από το διαδίκτυο, τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια δεν θα το είχαν ούτε πριν από τον καιρό…
Το «κοντραστ» των συναισθημάτων το οποίο προκαλούν οι δύο ειδήσεις είναι έντονο: Από τη μια πλευρά, περίπου 550 καθαρίστριες του υπ. Οικονομικών, οι οποίες απολύθηκαν χωρίς αποζημίωση (πριν, όσο εργάζονταν, αμείβονταν με μηνιάτικα που κυμαίνονταν κατά μέσο όρο πάνω από 600 ευρώ το μήνα, μικτά) να νιώθουν αδικημένες από τη Δικαιοσύνη η οποία δεν τις δικαίωσε, παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί δικαστική απόφαση η οποία επέβαλε ότι ήδη θα έπρεπε να είχαν τοποθετηθεί, ξανά, στις θέσεις τους και από την άλλη… ο πρώην «αγαπημένος» της τρόικας: ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος για το θέμα της λίστας Λαγκάρντ (τι γίνεται μετά από τόσα χρόνια;) παρουσιάστηκε στον ειδικό ανακριτή χωρίς να ακουστεί τίποτα, απολογήθηκε και επέστρεψε σπίτι του.
Κανείς δεν γνωρίζει πριν την τελική κρίση ποιος και αν έχει δίκιο (ακόμη και αν ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι αθώος όπως ισχυρίζεται). Όμως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι δύο αυτές εικόνες δημιουργούν μόνο αρνητικά συναισθήματα για το σύστημα που εξακολουθεί να κυβερνά τη χώρα ζητώντας από τους περισσότερους να αλλάξουν («κουρέψουν» τις ίδιες τις ζωές τους) ενώ, την ίδια στιγμή, οι εκφραστές του δείχνουν πρόσωπο χειρότερο και από αυτό το οποίο κατηγορούν οι ίδιοι για την περίοδο που ακολούθησε τη μεταπολίτευση (και στην οποία, δεν απουσίαζαν, παρά είχαν κεντρικούς ρόλους).
Μετά, πώς γίνεται να αναρωτιούνται ακόμη κάποιοι που βρίσκει πρόσφορο έδαφος το «φίδι» και μεγαλώνει… Ενας από τους βασικούς λόγους είναι αυτός: Δεν υπάρχει καμιά διάθεση για αξιοκρατική αξιολόγηση των πάντων παρά μόνο για τα «δικά τους παιδιά». Η άσκηση εξουσίας γίνεται με γνώμονα ένα και μοναδικό: την προώθηση και μονιμοποίηση της νέας… μνημονιακής Ελλάδας.
Σημειώνεται ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι αντιμέτωπος με δύο αδικήματα σε βαθμό κακουργήματος και ένα σε βαθμό πλημμελήματος για τη λίστα Λαγκάρντ.
Μετά την απολογία του αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους: καταβολή χρηματικής εγγύησης 30.000 ευρώ και υποχρεωτική εμφάνιση στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του μια φορά το μήνα.
