Τι ζήτησε η Ραχήλ από τη Ζωή για το ολοκαύτωμα στο Μεσόβουνο Εορδαίας Κοζάνης κ΄ στους Πύργους
Την περασμένη εβδομάδα, και συγκεκριμένα στις 10 Μαρτίου, ήρθε για τα καλά στην επιφάνεια το θέμα των οφειλόμενων αποζημιώσεων, επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου. Στη Βουλή, οι τοποθετήσεις είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον από ιστορικής, και όχι μόνο, άποψης. Μια από αυτές που «έμειναν» ήταν της κυρίας Ραχήλ Μακρή η οποία αναζωπύρωσε τις μνήμες ανασύροντας από το χρονοντούλαπο την φρικτή ιστορία του διπλού ολοκαυτώματος στο μαρτυρικό Μεσόβουνο Εορδαίας Κοζάνης και στους Πύργους.
«Όσο, όμως κι αν προσπαθούν να ξεχάσουμε, δεν ξεχνάμε» ανέφερε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απευθυνόμενη προς την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποία, λίγο πριν, είχε διατυπώσει την πρόταση της για την επανασύσταση, επανασυγκρότηση και αναβάθμιση της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα, διεκδίκηση οφειλόμενων αποζημιώσεων, επανορθώσεων, της αποπληρωμής του αναγκαστικού κατοχικού δανείου και της επιστροφής των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών.
«Η Γερμανία χωρίς διάλογο, χωρίς θεσμούς, χωρίς συζήτηση επιθυμεί να κουρέψει τις ηθικές και οικονομικές υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα. Επικαλούνται προφορικές συμφωνίες αμφιβόλου βασιμότητας και σταματούν τις συζητήσεις όταν τίθενται οι ελληνικές απαιτήσεις για νομιμότητα» τόνισε όταν πήρε το λόγο η κυρία Μακρή επισημαίνοντας ότι «δεν ξεχνάμε τα αποτελέσματα της ναζιστικής κατοχής και τις φασιστικές εξάρσεις βίας, όπως τις εκτελέσεις, τις σφαγές, τις θηριωδίες που βίωσαν πρόγονοί μας σε όλη την ελληνική επικράτεια». Στο πλαίσιο αυτό, η βουλευτής έφερε ξανά στην επιφάνεια μια ιστορία που, δυστυχώς όπως πολλές ακόμη που έλαβαν χώρα κατά τη ναζιστική εποχή, οι νέοι με υπαιτιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος δυστυχώς αγνοούν. Η ιστορία αυτή αφορά στις περιοχές του νομού Κοζάνης που πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Δύο από τα πλέον φρικιαστικά εγκλήματα των ναζί κατά την περίοδο της κατοχής ήταν το διπλό ολοκαύτωμα στο μαρτυρικό Μεσόβουνο Εορδαίας Κοζάνης και στους Πύργους.
Συγκεκριμένα, στις 23 Απριλίου του 1944 οι Γερμανοί, με τη βοήθεια δοσίλογων, τουφέκισαν κι έκαψαν ζωντανούς, δίχως καμία διάκριση, τριακόσιους δεκαοχτώ ανθρώπους, γυναίκες, άνδρες, παιδιά και βρέφη. Έκαψαν τα σπίτια τους και άρπαξαν όλα τα υπάρχοντά τους. Οι φωνές οδύνης, αγωνίας και φόβου των κατοίκων του χωριού Πύργοι Εορδαίας εκείνο το πρωινό δεν θα σβήσουν ποτέ από τη μνήμη όσων διασώθηκαν. «Τρόμαζε η γη από εκείνες τις φωνές, μας αφηγείται η Αθηνά Τσιλογιάννη» ανέφερε η κυρία Μακρή τονίζοντας ότι «δεν διεκδικούμε χρήματα για να ξεχάσουμε τις θηριωδίες, δεν διεκδικούμε εκδίκηση, αλλά επανόρθωση της μνήμης των αδικοχαμένων άοπλων γυναικόπαιδων που πλήρωσαν με το αίμα τους την υπεράσπιση και προάσπιση της πατρίδας μας».
Για τους λόγους αυτούς, πρόσθεσε η βουλευτής, οι ελληνικές αξιώσεις είναι ηθικά βαρύνουσες, απαράγραπτες και «πλήρως τεκμηριωμένες ιστορικά, νομικά και πολιτικά. Οι ενιαίες και αδιαίρετες αξιώσεις έναντι της Γερμανίας περιλαμβάνουν, πέρα από τις ηθικές και συμβολικές αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, το κατοχικό δάνειο, τις επανορθώσεις για την καταστροφή των υποδομών, την αρπαγή του πλούτου του ελληνικού λαού και την επιστροφή των κλεμμένων και λεηλατημένων αρχαιολογικών θησαυρών μας».
Πώς υποτιμούνται αυτά τα ποσά; Σύμφωνα με τη διαδικτυακή έκδοση του «Der Spiegel» υπολογίζεται ότι η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα 108 δισεκατομμύρια ευρώ για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών και 54 δισεκατομμύρια ευρώ για το κατοχικό δάνειο. Σύμφωνα πάντα με τους Γερμανούς, μόνο αυτά αντιστοιχούν σε ένα μεγάλο κομμάτι του σημερινού ελληνικού δημοσίου χρέους.
Τι ζήτησε από την Ζ. Κωνσταντοπούλου
Στο πλαίσιο αυτό, η βουλευτής Κοζάνης ζήτησε από το προεδρείο της Βουλής:
* Επανασύσταση της επιτροπής διεκδίκησης των ελληνικών αξιώσεων έναντι της Γερμανίας, η οποία οφείλει να λειτουργεί με διαφάνεια των ενεργειών της και του σχεδιασμού των κινήσεών της, με βάση την αποτελεσματική θεμελίωση της διεκδίκησης.
* Η επιτροπή θα πρέπει να επιλέξει τους στόχους, τις διαδικασίες και τη μεθοδολογία που θα ακολουθήσει δυνάμει της διεθνούς εμπειρίας.
* Μια βασική πρόταση είναι η εγγραφή των αξιώσεων στον ελληνικό προϋπολογισμό, προκειμένου να γίνουν οι απαιτήσεις απαιτητές. Ο τρόπος αυτός βασίζεται στη διεθνή εμπειρία, απαιτεί ένα συγκεκριμένο σχεδιασμό και ειδικές γνώσεις μεθοδολογίας.
