ΜΚΙΕ – Ποια ευρωπαϊκή αλληλεγγύη; 6 στους 10 μαθητές αντιμέτωποι με την πείνα
Οι αναφορές του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού ( ΜΚΙΕ ) συστηματικά τα τελευταία 3 χρόνια ανέδειξαν τις συνέπειες των απάνθρωπων πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζονταν στον πληθυσμό, όπως τις διαπίστωναν καθημερινά οι ασθενείς στον τομέα της υγείας, καθώς στη διατροφή, στη θέρμανσης, στην ηλεκτροδότηση και στην ύδρευση. Το γεγονός ότι 6 στους 10 μαθητές στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι καθημερινά αντιμέτωποι με την επισιτιστική ανασφάλεια, δηλαδή με τη «φρίκη της πείνας », αποτελεί μόνο ένα από τα «κερασάκια» στην «πικρή τούρτα της κρίσης».
«Ειδικά στο τομέα της υγείας που υπηρετούμε ως κοινωνικό ιατρείο, έχουμε παλέψει πολύ σκληρά, όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο για να επιλύσουμε προβλήματα υγείας ασθενών αλλά και για να αναδείξουμε τις ελλείψεις στην αντιμετώπισή τους από την επίσημη πολιτεία» αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΜΚΙΕ. Τεράστιο ήταν το σοκ -από τις πρώτες ημέρες λειτουργίας του ιατρείου- όταν οι παιδίατροι εξέταζαν βρέφη εμφανώς υποσιτισμένα, κάποια από τα οποία υπολείπονταν ακόμα και κατά ¼ του συνολικού τους βάρους.
«Βλέπαμε δηλαδή στην χώρα μας, μια Ευρωπαϊκή χώρα του 2012 (τότε), παιδιά που θύμιζαν απάνθρωπες συνθήκες ζωής σε πληθυσμούς της Αφρικής. Υποχρεωθήκαμε επομένως να παράσχουμε, εκτός από πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική φροντίδα στους ασθενείς μας, και παιδικές τροφές και πάνες για τα βρέφη που παρακολουθούνταν στο ιατρείο. Το 2013 ο αριθμός αυτός ξεπερνούσε τα 300 βρέφη/παιδιά» αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΜΚΙΕ τονίζοντας ότι «δυστυχώς, είναι σχεδόν άγνωστο το μέγεθος της σκληρότητας με την οποία αντιμετωπίστηκαν οι ανασφάλιστοι ασθενείς από το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας μας. Ποιος από εμάς μπορούν να ξεχάσουν τις δύο ανασφάλιστες γυναίκες που μόλις είχαν γεννήσει και τα δημόσια μαιευτήρια δεν τους έδιναν τα παιδιά τους ώστε να αναγκαστούν να πληρώσουν ή τον ασθενή μας που στην κυριολεξία τον πέταξαν εκτός χειρουργείου στον Ευαγγελισμό τον Μάιο του ’14, τους 200 ανασφάλιστους καρκινοπαθείς που βοηθάμε, κάποιοι από τους οποίους έχουν όγκους που μόνο στην βιβλιογραφία έχουν ξανά δει οι γιατροί μας, γιατί είχαν μείνει χωρίς θεραπεία μέχρι και 5 μήνες, επειδή ήταν ανασφάλιστοι, ή τον ασθενή μας που πέθανε τον Δεκέμβριο του ’13 παρότι είχαμε ενημερώσει το τότε Υπουργείο Υγείας για την κρισιμότητα της κατάστασης της υγείας του και άλλα αναρίθμητα περιστατικά ασθενών μας».
Μαζική φτωχοποίηση
Η μαζική φτωχοποίηση της μεγαλύτερης μερίδας του Ελληνικού λαού οδήγησε, βάσει στοιχείων του Ινστιτούτου Prolepsis:
– 6 στους 10 μαθητές σε 64 σχολεία της Αθήνας αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια.
– Το 61% των μαθητών στα παραπάνω σχολεία έχουν ένα γονιό χωρίς δουλειά, ενώ το 17% των οικογενειών δεν είχε κανένα γονιό που να εργάζεται.
– 11% από τα παιδιά είναι ανασφάλιστα και το 7% είχε ζήσει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για πάνω από μια βδομάδα κατά το έτος 2014, ενώ το 3% ζούσε ακόμα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.
– 406 σχολεία από όλη την Ελλάδα έλαβαν βοήθεια το 2014 για να σιτίσουν τους 61,876 μαθητές τους.
– 1,053 σχολεία έχουν κάνει αίτηση φέτος για να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα «Διατροφή», ώστε να λάβουν σίτιση οι 152,397 μαθητές τους εκ των οποίων σήμερα μόνο οι 15,520 μαθητές σε 150 σχολεία έχουν συμπεριληφθεί.
– 42,727 ερωτηματολόγια συμπληρώθηκαν από γονείς σε 23 νομούς όλης της χώρας και το 54% των οικογενειών αντιμετωπίζει επισιτιστική ανασφάλεια και το 21% πείνα.
Επίσης, βάσει της μελέτης του «Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους» της Βουλής:
1) 3,8 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας (432 ευρώ το μήνα ανά άτομο)
2) 2,5 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (233 ευρώ το μήνα ανά άτομο, που σημαίνει ακραία φτώχεια)
Αυτό σημαίνει ότι το 58% του ελληνικού πληθυσμού, 6,3 εκατομμύρια πολίτες, ζουν κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Εάν τα παραπάνω νούμερα δεν δείχνουν εύγλωττα την τραγική, με κάθε έννοια, τροπή που έχει πάρει η ανθρωπιστική κρίση αλλά και η ανάγκη άμεσης αλλαγής των πολιτικών εξαθλίωσης που εφαρμόζονται, τότε οι λέξεις αλλά και τα στατιστικά έχουν χάσει την αξία τους. «Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση που θέλουμε;» αναρωτιούνται τα μέλη του ΜΚΙΕ.
