Η ζαριά Σαμαρά – Βενιζέλου κ΄ η παγίδα της τρόικας στον ΣΥΡΙΖΑ ενόψει ΠτΔ
Από την πρώτη ανάλυση της αιφνιδιαστικής, δήθεν, επίσπευσης των διαδικασιών εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας (17 Δεκεμβρίου 2014 θα γίνει η πρώτη ψηφοφορία) προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα τα οποία πρέπει να προβληματίσουν: από τη μια πλευρά δίνεται η ευκαιρία να ρίξουν τη «ζαριά» τους οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος και από την άλλη, την ίδια στιγμή, στήνεται υπό την επίβλεψη της τρόικας παγίδα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Καταρχάς, πρέπει να επισημάνουμε ότι οι ειδήσεις της Δευτέρας ήταν δύο: Η δίμηνη παράταση στο ισχύον μνημόνιο και, στη συνέχεια, η ανακοίνωση της επίσπευσης των διαδικασιών για την εκλογή ΠτΔ. Τα δύο γεγονότα φαίνονται αλληλένδετα.
Όπως αναφέρουν με βάση τις πληροφορίες και τις πρώτες εκτιμήσεις τους, κύκλοι τόσο των κυβερνητικών εταίρων όσο και της Αντιπολίτευσης, η τρόικα ουσιαστικά επέβαλε τους όρους για τις εξελίξεις και η συγκυβέρνηση για μια ακόμη φορά απλά ακολούθησε. Οι τροϊκανοί μοιάζουν να ζητούν από τον Α. Σαμαρά να αποδείξει ότι έχει τους 180 «πρόθυμους» να ψηφίσουν υπέρ του προσώπου το οποίο θα υποδείξει μαζί με τον κ. Βενιζέλο βουλευτές. Ο περιορισμένος χρόνος επιτρέπει στο κυβερνητικό στρατόπεδο να ασκήσει αφόρητες πιέσεις προς κάθε κατεύθυνση.
Αν τους έχει βρει, λοιπόν, όπως αναφέρουν «παπαγαλάκια» του Μαξίμου, τότε θα έχει τη δυνατότητα να ολοκληρώσει την τετραετή θητεία του και να παγιώσει δεδομένα –αρνητικά για την πλειονότητα της κοινωνίας – μέσω των συμφωνιών για το χρέος και την επόμενη μέρα στη χώρα.
Αν δεν τους βρει τότε… θα ακολουθήσει τον δρόμο των δύο προηγούμενων προκατόχων του. Όμως, η «παγίδα» στον ΣΥΡΙΖΑ (και ουσιαστικά στο μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που αναζητά την δημοκρατική αλλαγή – διότι αυτό είναι το ζητούμενο) ήδη θα έχει στηθεί.
Γιατί; Η πρώτη ψηφοφορία είναι 17 Δεκεμβρίου. Αν οι 180 δεν υπάρχουν, τότε θα επαναληφθεί άλλες δύο φορές. Η δεύτερη θα γίνει 5 ημέρες μετά την πρώτη και η τελευταία ψηφοφορία 5 ημέρες μετά τη δεύτερη. Αρα, γύρω στις 27 Δεκεμβρίου θα γνωρίζουμε εάν οριστικά η χώρα οδηγηθεί σε πρόωρες εθνικές εκλογές. Εάν πάει σε κάλπες, τότε μέσα σε 10 ημέρες το πολύ θα διαλυθεί αυτή η Βουλή και εκλογές – «εξπρές» μπορούν να διεξαχθούν μέχρι τα τέλη του Ιανουαρίου.
Η «φάκα»
Εδώ έρχεται η είδηση της δίμηνης παράτασης. Όπως έγινε κατανοητό και από τα μηνύματα που πέρασαν τα «παπαγαλάκια» στα συστημικά ΜΜΕ, ενδεχόμενες εθνικές εκλογές θα γίνουν λίγο πριν τη συμπλήρωση της δίμηνης τεχνικής παράτασης του ισχύοντος μνημονίου, η οποία αποφασίστηκε πριν ανακοινωθεί η επίσπευση των διαδικασιών για τον ΠτΔ, από το Eurogroup.
Αν εκλεγεί κυβέρνηση είτε μονοκομματική είτε με «κορμό» το ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που σήμερα είναι στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης -και οι πιθανοί εταίροι του- θα κληθούν να αποφασίσουν σε μόλις λίγα εικοσιτετράωρα:
* εάν θα πουν ναι σε νέο μνημόνιο ή
* όχι (με τους πιστωτές να φαίνεται βέβαιο ότι θα εκβιάζουν εντός και εκτός συνόρων με grexit και άλλα πολλά απίθανα).
Η παγίδα λοιπόν έχει στηθεί. Εδώ είναι η Ρόδος εδώ και το πήδημα, όμως. Και η κοινωνία έχει την ευκαιρία της, τη δική της ζαριά (δεν θα δοθούν πολλές ακόμη) να πιέσει τόσο πριν τις 17 Δεκεμβρίου όσο και μετά για τερματιστεί ο κατήφορος. Η αλλαγή αυτή δεν είναι εύκολη. Τουναντίον.
Όμως, ήρθε η ώρα των αποφάσεων. Πρέπει ο καθένας να κρίνει εάν είναι έτοιμος να δώσει αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία, όπως ήδη ένα μεγάλο τμήμα της έχει αποδείξει ότι θέλει και μπορεί. Το θέμα δεν είναι κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το εν λόγω κόμμα εκφράζει το ρεύμα της πλειονότητας της κοινωνίας. Το δίλημμα είναι: Αποδέχονται τα 2/3 της κοινωνίας να είναι μόνιμα φτωχοί ή εν δυνάμει φτωχοί, ή θέλουν κοινωνική δικαιοσύνη και ισοτιμία;
Δεν φτώχυναν αυτοί που έφαγαν μέχρι σκασμού, η διαπλοκή, τα λαμόγια και το «υπηρετικό προσωπικό» τους… «Κουρεύονται» οι ζωές όσων ποτέ δεν ζήτησαν και δεν πήραν τίποτα και αυτών που πήραν κάποια «ψίχουλα» που τους έδωσαν και αυτό σκόπιμα, για να μπορούν κάποια πολιτικά «ζώα» να λένε ότι «μαζί τα φάγαμε».
