Αντισυνταγματικό το «κούρεμα» των κατώτατων μισθών του 2012 – Δικαστική απόφαση «ράπισμα»

Με μια πρωτοποριακή απόφαση του Ειρηνοδικείου Κατερίνης (αριθμ. 34/2015), η οποία νομικά βασίζεται απόλυτα στο πνεύμα και το γράμμα εφαρμογής του Συντάγματος, κρίνονται ως αντισυνταγματικοί και αντίθετοι στο κοινοτικό δίκαιο και κατά συνέπεια ως άκυροι, τόσο ο μνημονιακός Ν. 4046/12, καθώς και η «εφαρμοστική» Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου Νο 6/2012 του νόμου αυτού, όπου μεταξύ άλλων επιβλήθηκε και η μείωση κατά 32% των κατώτατων μισθών των νέων κάτω των 25 ετών.

Σύμφωνα με την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας ( ΟΙΥΕ ) η υπόθεση αφορά συνδικαλίστρια και νέα ηλικιακά εργαζόμενη στα Σ/Μ Αρβανιτίδης στην Κατερίνη, η οποία  καλυπτόμενη από την κλαδική ΣΣΕ του Εμπορίου της Ομοσπονδίας μας και με την ταυτόχρονη νομική υποστήριξη  της ΟΙΥΕ, του ΕΚ Κατερίνης και των σωματείων – μελών μας στο Νομό,  δεν αποδέχθηκε την προσπάθεια μείωσης των αποδοχών της σχεδόν κατά 50%, (από 1.027 Ευρώ μικτά σε 562 ευρώ). Προσέφυγε στη Δικαιοσύνη και το δικαστήριο τη δικαίωσε.

Υπενθυμίζεται ότι η βάρβαρη αυτή «επιχείρηση» μείωσης των κατώτατων μισθών είχε εφαρμοστεί οριζόντια και χωρίς καμία διάκριση σε όλους τους νέους ανεξαρτήτως κλάδου και επαγγέλματος και ανεξαρτήτως εάν οι εργαζόμενοι καλύπτονταν από κλαδικές ΣΣΕ, μέσω της παράνομης και κατάπτυστης ερμηνευτικής εγκύκλιου της τότε ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας με αριθμ. 4601/304/12.3.2012 (γνωστή και ως «Εγκύκλιος Βρούτση – Στρατινάκη»), η οποία επέτρεπε σε επιχειρήσεις που δεσμεύονταν από ισχύουσες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να επιβάλουν μονομερώς τον εξευτελιστικό μνημονιακό κατώτατο μισθό των 510 ευρώ.

Τι επισημαίνει η ΟΙΥΕ

Η Απόφαση αυτή του Ειρηνοδικείου Κατερίνης είναι εξαιρετικά σημαντική και πρωτοπόρα, αφού ανοίγει το δρόμο και στη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας να παρέμβει άμεσα ως προς την άμεση αποκατάσταση του Κράτους Δικαίου, της ίσης μεταχείρισης των εργαζομένων, την προστασία των νέων και της εφαρμογής των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που αποδιαρθρώθηκαν κατά την περίοδο του Μνημονίου.      

    Τα βασικά σημεία της απόφασης της Δικαιοσύνης είναι τα εξής:

Ο μνημονιακός Ν. 4046/12 και η ΠΥΣ Νο 6/2012, που επέβαλαν μείωση των κατώτατων μισθών κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών, είναι κατάφωρα αντισυνταγματικοί, αντίθετοι στο κοινοτικό δίκαιο και συνεπώς άκυροι, καθώς:

• Καταλύουν την αρχή της συνταγματικής ισότητας (άρθρο 4 παραγρ 1) και της ίσης μισθολογικής μεταχείρισης των εργαζομένων για την ίδια ή ίσης αξία παρεχόμενη εργασία (άρθρο 22 παραγρ. 1 εδ. β).
• Καταλύουν τη συνταγματική προσταγή της προστασίας της νεότητας ( άρθρο 21, παραγρ. 3) για την οποία μόνο θετικές διακρίσεις  μπορούν να εφαρμοστούν.
• Δεν νοείται μισθολογική ηλικιακή διάκριση, ενώ οι μνημονιακοί νόμοι δεν επικαλούνται καν μια αξιοκρατική μισθολογική διάκριση που θα μπορούσε να ευσταθεί, όπως π.χ. διάκριση με βάση το είδος, την ποσότητα ή/και την ποιότητα της εργασίας.
• Δεν συνιστούν νομοθετική παρέμβαση, για την οποία να είναι δυνατή η επίκληση της αναγκαιότητας εφαρμογής της, καθώς δεν συντρέχουν λόγοι  γενικότερου ή δημοσίου συμφέροντος, ενώ δεν υπάρχει επίσης κανένας σύνδεσμος με την προστασία της εθνικής οικονομίας.
• Η μείωση των αποδοχών στους νέους κατά 32% δεν έχει οδηγήσει ούτε σε μείωση της ανεργίας, ούτε σε αύξηση της απασχόλησης, ενώ λειτουργεί εις βάρος των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων και οδηγεί το σύνολο των μισθωτών σε μισθολογικά επίπεδα στα οποία δεν εξασφαλίζεται ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.
• Καταλύουν δύο θεμελιώδεις αρχές του Κοινοτικού Δικαίου (που υπερέχει) και των σχετικών Ευρωπαϊκών Οδηγιών (2000/43/ΕΚ, 2000/78/ΕΚ): α) στην αρχή απαγόρευσης των διακρίσεων των μεταξύ εργαζομένων με κριτήριο το είδος της σύμβασης εργασίας ή το χρόνο σύναψής της (παλαιοί/νέοι, μερικής ή πλήρους απασχόλησης, αορίστου ή ορισμένου κ.λπ) και β) στην αρχή της απαγόρευσης διακρίσεων με κριτήριο την ηλικία.
• Αντίκεινται στη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας Αριθμ/111, που κυρώθηκε με το Ν. 1424/84 «για τη διάκριση στην απασχόληση και το επάγγελμα».

Επίσης, η έκδοση της ΠΥΣ Νο 6/2012 είναι αντίθετη στα άρθρα του Συντάγματος 26 και 43, παρ.2, και συνεπώς άκυρη, καθώς ο αποδέκτης της εξουσιοδότησης θα έπρεπε να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με έκδοση ΠΔ και όχι το Υπουργικό Συμβούλιο.

Το δικαστήριο σημειώνει τέλος ότι ο Ν. 4046/12 παραπέμπει απλώς σε κεφάλαια των μνημονίων τα οποία προσαρτήθηκαν αυτούσια και δεν περιέχουν κανόνες δικαίου. Είναι απλώς «προγραμματικές διακηρύξεις» που δεν μπορούν να αποτελέσουν βάση κανονιστικής δέσμευσης.

• Με άλλα λόγια, η δικαστική αυτή απόφαση, αναδεικνύει σε όλη της την έκταση τη βάρβαρη καταπάτηση βασικών συνταγματικών διατάξεων ως προς τα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα, η οποία συντελέστηκε εν μια νυκτί και στο όνομα της διάσωσης δήθεν της χώρας, από τη μνημονιακή Κυβέρνηση κατ΄ εντολήν των εργοδοτών και της Τρόικας, ρίχνοντας τους εργαζόμενους σε μια χωρίς προηγούμενο εργασιακή ζούγκλα, πάμφθηνης εργασίας και εργοδοτικής τρομοκρατίας.

Η απόφαση αυτή πρέπει να γίνει όπλο στα χέρια της Κυβέρνησης, η οποία υποχρεούται άμεσα να προχωρήσει στην αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας, με την επαναφορά των κατώτατων μισθών στα προ ΠΥΣ Νο 6 επίπεδα, την επανακατοχύρωση των ΣΣΕ και ιδιαίτερα την υπερίσχυση και εφαρμογή των κλαδικών ΣΣΕ έναντι όλων, χωρίς ηλικιακές ή άλλες διακρίσεις.